Heb gewoon even geduld

Mensen hebben geen geduld. Dat ziet incidentenbestrijder Nick vaak als hij bij een overweg staat te handhaven. Of als hij de gevolgen van een aanrijding mag opruimen. “Dat je de dienstregeling uit je hoofd kent is zo’n rare aanname.”

Geen tweede trein verwacht 

Twee maanden geleden. Nick wordt opgepiept: aanrijding met een persoon. Hij springt in de auto en ziet een nieuw bericht: er is een tweede persoon betrokken. En twee treinen. “Wat gaan we aantreffen?”, denkt Nick.

Eenmaal ter plaatse is het chaos. De slachtoffers zijn al zwaargewond afgevoerd. Twee treinen staan stil, vol reizigers die in spanning afwachten hoe nu verder. De hele woonwijk is uitgelopen om te kijken wat er aan de hand is. “Het bleek uiteindelijk te gaan om twee mensen die achter een stilstaande trein langs liepen”, vertelt Nick. “Ze hadden geen tweede trein verwacht.” Een van hen overleed.

Het kan wel even 

Nick is naast incidentenbestrijder ook boa. Hij mag handhaven op ‘spoorgerelateerde feiten’: boetes uitschrijven voor spoorlopen, roodlicht negeren of stilstaan op een overweg. Zo staan hij en zijn collega’s weleens bij overwegen te controleren. “Een bon geven is makkelijk”, zegt Nick. “Maar ik vind het veel belangrijker mensen aan te spreken op hun gedrag. ‘Het kan wel even’, zeggen veel mensen als ze tussen de slagbomen doorfietsen. Maar ze vergeten dat er nóg een trein kan komen. Het zal maar net die ene keer zijn.”  

Een ander veelgehoord argument: Ik woon hier en ken de dienstregeling uit mijn hoofd. Ook over dat excuus gaat Nick graag in gesprek. ”Dat je de dienstregeling kent is zo’n rare aanname. Er kunnen omleidingen zijn, vertragingen, Er kan leeg materieel tussendoor rijden, een goederentrein… Dat wéét je gewoon niet. Die bewustwording moeten wij ze bijbrengen.”

Geen fraaie beelden 

Landelijk worden Nick en zijn collega’s tussen de 200 en 250 keer bij een aanrijding geroepen. “En dit jaar waren er al zeven doden te betreuren door gevaarlijk gedrag bij overwegen. Dat zijn er zeven teveel.”  

Voor hem, maar ook voor machinisten, zijn dat ‘geen fraaie beelden’, zegt hij. “Je ziet soms dingen die je niet had willen zien. Naderhand evalueren we elke calamiteit. En benoemen eerlijk hoe het met ons gaat. Wie dat nodig heeft, krijgt ruimte om even uit de dienst te stappen. Praten met collega’s en je omgeving is goed om wat je meemaakt een plekje te geven. Je mag er als incidentenbestrijder twee, drie dagen last van hebben. Maar daarna moet je wel aan de bel trekken.” 

En het is te voorkomen. “Onveilig gedrag bij overwegen is gewoon onnodig”, zegt Nick. “Wacht tot de lampen uit zijn. Heb even geduld.”

Het spoor wordt steeds drukker, met meer goederen en reizigers die zich bewegen door ons land. Daarmee groeit het risico op incidenten en ongevallen, vooral bij overwegen. Een simpele boodschap moet daar verandering in brengen: ‘Wacht bij rood’. Todat ze gedoofd zijn. Er kan altijd (nog) een trein komen.

Lees meer over de campagne waar dit verhaal bij hoort.