Interview : Vier vragen aan Stefan

Sinds 2009 woon ik samen met mijn vrouw in Castricum. In 2018 kregen we onze zoon Laurens. Hij groeit op in een technisch nest: met ouders uit de werktuigbouw en civiele techniek zit dat wel goed. Hardlopen en wielrennen doe ik fanatiek. Mountainbiken was ook lang een favoriet, maar door een schouderblessure staat dat nu even op pauze.  

Wat houdt je werk in?  

Als technisch projectleider stuur ik het technische proces aan namens ProRail. Dat doe ik voor drie grote projecten binnen het Programma Hoogfrequent Spoorvervoer Amsterdam, waaronder de bruggen over de Oostertoegang. Dat betekent dat ik met mijn team bepaal waar de bruggen aan moeten voldoen. Zoals; dat er treinen overheen moeten kunnen rijden. Maar ook hoe ze eruit moeten komen te zien. Als deze voorwaarden zijn vastgelegd houden we in de gaten dat de aannemer deze ook zo bouwt.  

Binnen deze projecten werk ik nauw samen met een team van adviseurs. En natuurlijk ook met de aannemer, bouwmanager, omgevingsmanager, projectmanager en de andere collega’s van ons ProRail-projectteam. Wat voor mij belangrijk is? Verbinding zoeken, vertrouwen geven en nemen, en verantwoordelijkheid nemen wanneer dat nodig is. Ben ik dan een ‘softy’? Nee hoor, ik kan ook gewoon streng en helder zijn als de situatie daar om vraagt.   

Wat is jouw bijdrage?  

Eerlijk is eerlijk: de resultaten van het project PHS Amsterdam – en de nevenprojecten zoals het IJ-viaduct – zijn het resultaat van een enorme teaminspanning. Aannemers, adviseurs, omgevingspartijen, collega’s van ProRail en andere betrokkenen: iedereen levert een waardevolle bijdrage. In dat geheel ben ik met mijn werk maar één van de radartjes. Maar wel een belangrijk radartje – want elk onderdeel telt. Ieders rol is cruciaal om een project of programma succesvol te maken, en dat realiseer ik me goed. 

Mijn belangrijkste bijdrage aan de drie projecten? Zorgen dat het technische proces blijft stromen. Dat we het geld zo goed mogelijk besteden en dat we ons houden aan de planning. Daar zet ik me elke dag voor in. Concreet betekent dit dat mijn aandacht de afgelopen weken vooral uitging naar de ontwerp- en uitvoeringsfase van de nieuwe, meest noordelijke brug over de Oostertoegang, inclusief het bordes en toegangspad. Deze brug is net afgebouwd. Dat is precies op tijd, binnenkort gaat deze brug weer in dienst. In diezelfde buitendienststelling starten we ook met de voorbereidingen voor de sloop van de volgende brug.  

Waar ligt de grootste uitdaging?  

Projecten realiseren is en blijft mensenwerk. Binnen PHS Amsterdam komt daar nog bij dat veel projecten een lange doorlooptijd hebben én technisch en organisatorisch behoorlijk complex zijn. De grootste uitdaging? Voldoende gekwalificeerd personeel beschikbaar houden. Dat geldt niet alleen voor ons project in Amsterdam, maar eigenlijk voor de hele sector. Daarnaast is het een blijvende puzzel om kennis – zeker de meer specifieke projectkennis – binnen projectteams vast te houden en over te dragen. Die continuïteit is cruciaal om projecten succesvol te kunnen afronden. Wat mij betreft zijn dit dé grote uitdagingen voor de komende jaren.   

Waar kijk je naar uit?  

Ik kijk er altijd naar uit om successen te vieren. Die momenten geven mij een enorme boost aan positieve energie – en ze laten zien waar we het met z’n allen voor doen. Binnen de drie projecten zijn er de afgelopen tijd mooie mijlpalen bereikt – of ze staan op het punt te gebeuren: 

• De eerste uitvoeringsfase van de vrije kruising Dijksgracht is afgerond én het bouwterrein is succesvol overgedragen van de aannemer van de civiele constructie, via ProRail, aan de aannemer van het spoorwerk. 
• De IJ-railmetrotunnel is opgeleverd aan de beheerorganisatie van ProRail.
• De constructie van de eerste brug over de Oostertoegang is klaar, net als het bordes en toegangspad bij spoor 15 naar die brug. 

Dit zijn stuk voor stuk mijlpalen van wat je met goede samenwerking en focus kunt bereiken.