Spoorkanjers: De frontlinie in het openbaar vervoer

“Veel thuiszitten is niet aan mij besteed. En als het rooster het toelaat, rij ik graag zelf nog een paar ritten ook,” vertelt Rob. Hij houdt zijn machinistenvergunning dan ook up to date. “Ik ben vooral teamleider en druk met planning en algemene zaken maar als er bijvoorbeeld calamiteiten zijn, ben ik inzetbaar als machinist.” 

Beste vak van de wereld

Rob is met recht een spoorkanjer; hij begon als schoonmaker en kaartverkoper, werd conducteur, daarna perronopzichter en besloot tenslotte dat machinist hét beste spoorvak van de wereld was. Dat is hij nu 15 jaar. Rob: “Wat is er mooier dan mensen per trein naar hun plaats van bestemming te rijden. Juist ook nu!”

Zwartrijders

Rob is dik tevreden over hoe snel de aangepaste dienstregeling tot stand kwam: “Binnen mum van tijd informeerden we reizigers via onze site en perronborden met duidelijke regels: Zit met voldoende afstand van elkaar en houd ook anderhalve meter afstand op het perron. Reis alleen als het noodzakelijk is én betaal voor je reis! Je zou denken dat die laatste regel voor zich spreekt, maar sommige mensen denken overal munt uit te kunnen slaan.” Omdat er minder controle is en het aanwezige treinpersoneel voorzichtiger is, denken zwartrijders onder een confrontatie uit te komen.

Extra schoonmaak

Voor de machinisten zelf maakt het minder uit of het druk of rustig op het spoor is. Een machinist moet altijd geconcentreerd zijn en focus houden. Ze hebben een grote verantwoordelijkheid als 'kapitein van de trein'. Wat wel veranderd is, is een nog grondigere poetsbeurt van de cabine. Aanvullend op de extra schoonmaakmaatregelen kan een machinist ook bijvoorbeeld zelf nog de handcontactpunten extra reinigen. 

Sterk en kwetsbaar tegelijk

Arriva houdt goed in de gaten of nog volgens de geldende veiligheidsrichtlijnen gereden kan worden. Als blijkt dat het aantal reizigers toeneemt, worden wagons bijgezet. Tot nu toe is alles rustig verlopen, maar Rob is wel een tikkie bezorgd: “Ik ben bang dat mensen wat lakser worden. Dat het ze allemaal te lang duurt. Juist de professionals op de trein kunnen dan geconfronteerd worden met ontoelaatbaar gedrag, zoals in te grote groepen reizen. Om over onbeschoft gedrag nog maar niet te spreken."

Frontlinie

"Helaas is dat ook de realiteit: Het openbaar vervoer is sterk en kwetsbaar tegelijk. Onze stewards en zeker ook de machinisten staan in de frontlinie. Die verdienen groot respect. Als mensen klagen of zich misdragen, melden ze zich het eerst bij hen. Ik hoop dat we het met z’n allen volhouden.” Rob zelf houdt zeker vol: “Ik sta positief in het leven en wil rust uitstralen naar mijn familie en collega’s. Ik relativeer waar het kan, maar blijf realistisch. Dus even spontaan langs mijn ouders, doe ik nu niet.”