Philip Freriks : Een kantoorjungle
Het is stil op de meeste locaties van ProRail. Ook De Inktpot staat er wat leegjes bij. Onwillekeurig deed het ons denken aan de herinneringen van de jonge Philip Freriks. Hij bezocht zijn vader in het hoofdgebouw van ProRail, dat toen nog HGB III heette. Het gebouw maakte zo’n indruk, dat Philip er jaren later een verhaal over schreef.
‘Jonge vrouwen zaten achter hoge typemachines en er was thee met een koekje. De heren rookten en deden joviaal. Mijn vader zat achter een imposant bureau met een grote bakelieten telefoon. Het bureau van de chef.’
Dolende leeuwen
‘Het gebouw, zei mijn vader met fluisterstem, was een doolhof met donkere nissen, doodlopende gangen en geheime plekken. Een kantoorjungle waar zelfs een paar leeuwen zich schuilhielden. Af en toe peuzelden ze een ‘spoorhaas’ op. Dat werd nooit opgemerkt. Er werkten daar zoveel mensen…’