Vastgoed en het project: een dubbelinterview

Kunnen jullie jezelf kort voorstellen? 

“Mijn naam is Jolmer Verweel en ik werk sinds 2016 bij ProRail. Ik werk al mijn hele leven in het vastgoed. Voordat ik bij ProRail kwam, werkte ik bij een adviesbureau op het gebied van het schadevergoedingsrecht. Deze ervaring heb ik meegenomen naar ProRail. Verder ben ik in het weekeinde vaak aan het kijken bij mijn drie kinderen als zij aan het sporten zijn. Daarnaast speel ik op zondag zelf ook nog hockey en fluit ik wedstrijden.”

“Ik ben Jolande de Vries. Sinds september 2016 ben ik bij dit mooie project werkzaam. Naast mijn werk ben ik veel samen met mijn man en tweeling en dan is mijn tijd wel redelijk opgeslokt. Ik ben een buitenmens en schaats graag, dus ik hoop van harte dat er natuurijs komt. Niets mooier dan dat.”

Hoe ervaar je de verantwoordelijkheid voor jouw werk? 

Jolande: “Het is een binnenstedelijke ontwikkeling langs spoorbaan met heel veel impact op de omgeving.  Het project maakt plannen en de afdeling Vastgoed zorgt er mede voor dat dit project doorgang kan vinden. Alleen nooit zonder meer; ik realiseer me heel goed dat ook een project met een mooi eindresultaat voor de omgeving belastend kan zijn gedurende de aanleg. In onze gesprekken houden we hier altijd rekening mee.”

Jolmer: “Je raakt mensen in hun bestaan. Dat treft me altijd weer als ik bij mensen op bezoek ga. Dat betekent voor ons dat we zorgvuldig te werk moeten gaan en ieder moeten geven waar ze recht op hebben. Binnen de regels proberen we maatwerk te leveren.”

Hoe is dit in Vught gegaan? 

Jolmer: “Dat was soms best pittig. Ingrijpend vond ik de gesprekken met de eigenaren van de woningen aan de Spoorlaan, Van Miertstraat en Aert Heymlaan die tijdens de bouw niet bereikbaar zijn. Wij kwamen daar met de boodschap dat wij hun woning daarom wilden opkopen. Dat is niet niks. Inmiddels hebben we deze woningen aangekocht en voor zover ik weet zijn de bewoners inmiddels verhuisd, en tevreden met de nieuwe woonsituatie. Maar het blijft ingrijpend. Ik zoek altijd naar de menselijke maat, maar moet er tegelijkertijd rekening met het project en de speelruimte die je hebt. Dat is soms een moeilijke balans.” 

Hoe bewaken jullie die balans? 

Jolande: “Voor mij is het altijd belangrijk om te snappen welke belangen partijen hebben. Ik heb daar oog voor. Ik kijk binnen de mogelijkheden naar wat redelijk is voor beide partijen. We zijn eigenlijk altijd ongewenst. We komen onverwachts, en de bewoners of bedrijven zitten niet op onze boodschap te wachten. En dan betreft het ook nog hun woning of grond. Dat is confronterend.”

“Ik vind daarom dat we op een nette manier zaken moeten doen. Ik wil daarom tot een vergelijk komen waar alle partijen tevreden mee zijn. Ik wil het zo open mogelijk hebben over belangen met de partij met wie wij zaken doen. Ook om hun situatie te begrijpen. Deze mensen moeten ineens heel veel keuzes maken over de voetbalvereniging, werk, auto parkeren en ga zo maar door. Soms zijn bewoners ergens geboren en getogen, zijn er vriendschappen tussen buren die dan ineens moeten verhuizen omdat wij langskomen.”

“Ik zat bij mensen aan tafel die hun huis uit moesten. Dan spelen vragen als: ‘naar welke middelbare school moeten de kinderen gaan? Schrijf ik ze nu al in of wacht ik nog een jaar? Ik vind het belangrijk om ook dat te weten. Dat is niet in geld te waarderen, maar ik kan daardoor wel beter de impact snappen. Dan liggen de zakelijke en menselijke kant heel dicht bij elkaar. Dat is ook hoe ik mijn werk wil doen. Ik hoop dat als ik langs ben geweest dat iedereen er met een goed gevoel het beste van heeft kunnen maken.” 

Jolmer: “Dat voel ik ook zo. We komen soms heel ongewenst in het leven van mensen of bedrijven ingrijpen zoals bijvoorbeeld de bedrijfspanden aan de Ring. Een paar jaar nadat de panden gebouwd zijn komen wij langs met de mededeling dat de panden weg moeten voor het spoor. Ik wil dan ook oog hebben voor wat dit voor de betrokkenen betekent.”

Je moet je houden aan de grenzen van de wet, is dat te doen? 

Jolmer: “Ik probeer binnen kaders van de wet altijd te kijken naar mogelijkheden. Ik wil veel voor mensen doen, alleen ben ik ook gehouden aan regels. Ik wil altijd kunnen verantwoorden waarom ik iets doe. Neemt niet weg dat het menselijke aspect voor mij altijd voorop staat. Menselijk én zakelijk zijn is soms een moeilijke balans. Jolande en ik kiezen er bewust voor om als één team te werken. We houden elkaar scherp en komen zo tot een passende oplossing.” 

Wordt er onteigend? 

Jolande: “Ik heb liefst de onteigeningsprocedure niet nodig, maar we starten deze standaard altijd op, omdat pas de beschikbaarheid van alle gronden uitvoering kan worden gegeven aan het project. De onzekerheid die deze procedure met zich mee brengt heeft een grote impact op de mensen die er bij betrokken zijn. Daarom proberen wij vooraf met de mensen afspraken te maken. Soms kan het niet anders, maar ik probeer er al in het begin gezamenlijk uit te komen door specifieke belangen goed te doorgronden om zo een goede schadeloosstelling te bepalen.” 

Hoe staat het nu met de grondverwerving? 

Jolmer: “Met de eigenaren van de woningen die niet bereikbaar zijn tijdens het aanleggen van de verdiepte ligging van het spoor hebben we afspraken kunnen maken. Iedereen is inmiddels verhuisd naar hun nieuwe woning. Met een aantal eigenaren van de bedrijfspanden zijn we nog in gesprek. Ook praten we nog met bewoners van de woningen langs het spoor die een deel van hun voortuin moet worden gebruikt om de woningen bereikbaar te houden. Dat komt dan echt heel dichtbij. Bewoners worden hier weliswaar voor gecompenseerd voor verlies van de tuin en derving van het woongenot, maar dat neemt niet weg dat het pittig is.”

“Wij zijn zeer benieuwd hoe Vught er uit gaat zien als de verdiepte ligging over circa 8 jaar een feit is en hoe de mensen de situatie dan ervaren.”