Spoordieren : Peter en de bokkenprins
Woekerende planten en sprieterige boompjes. Als je niet uitkijkt groeit er in een mum van tijd een ondoorkoombaar bos naast het spoor. Daarom hakt een enorme hakselaar alles in de berm in stukken. Helaas verdwijnen daar ook bloemen en insecten in. "Dat kan anders" dacht Peter Klaver, Inspecteur bij ProRail. Hij neemt ons mee naar de Bokkenprins van Abcoude.
De weg vrijmaken
Vlakbij het oude station van Abcoude worden we door vier bokken met enorme hoorns begroet. Tjerk, Ties, Tjalling en Tjitte wonen op een perceel naast het spoor en doen zich tegoed aan wat er groeit. “In april kon je hier niet overheen kijken,” zegt Robert-Jan Prins, ook wel de Bokkenprins genoemd, terwijl hij naar de berm wijst. “De beesten stonden bovenop de bramen, het kwam helemaal tot het hek. Nu kun je er weer lopen. Ze hebben flink doorgegeten.”
-
Geiten langs het spoor -
![Robert-Jan Prins (links) en Peter Klaver (rechts)]()
Robert-Jan Prins (links) en Peter Klaver (rechts) -
![Vooral wilgen vinden ze lekker]()
Vooral wilgen vinden ze lekker -
![Er is al flink gegeten]()
Er is al flink gegeten
Meer biodiversiteit
“Het duurt drie jaar tot de natuur weer in balans is met deze zachte methode voor natuurlijk bermbeheer”, legt Robert-Jan uit. ProRail beheert zo’n 10.000 hectare grond naast het spoor. En daar zijn keuzes in te maken. “Deze methode duurt misschien wat langer, maar zo kunnen fauna en flora zich aanpassen. Dat ga je straks nog beter zien. In de lente wordt het hier veel bloemrijker.”
Klepelen
Een snellere en vooral grovere vorm van bermbeheer is klepelen. Dat lijkt vooral op de korte termijn effectief. “Met klepelen vermaal je alles dat er groeit en leeft tot een soort brij. Die brij blijft liggen, wordt compost en dat maakt de bodem heel voedselrijk. Te rijk, kun je wel zeggen, want de begroeiing wordt overal hetzelfde: monotoon. Je ziet alleen nog maar wilgen, bramen of brandnetels. En die groeien in korte tijd tot enorme hoogtes.”
Het duurt misschien wat langer, maar in de lente wordt het hier veel bloemrijker.
Bijzondere samenwerking
Dat de wilgen en bramen nu op hun gemak worden verteerd door de bokken van Robert-Jan, is een initiatief van Peter. Hij was boswachter voordat hij inspecteur operationeel beheer werd bij ProRail. Zijn groene visie komt goed van pas nu hij verantwoordelijk is voor de gebieden naast het spoor. ProRail wil namelijk in 2030 driekwart van haar gebied benutten voor biodiversiteitsherstel en de bokken leveren een mooie bijdrage.
Blije bokken
En de dieren zelf? Voor de bokken zijn de houtachtige bramen, distels en wilgen een waar feestmaal. “Vooral wilgen, daar zijn ze gek op,” zegt Robert-Jan enthousiast. “Ze lijken hier dan ook erg gelukkig.” Ook de treinreiziger kan zijn geluk straks niet op. De schrale bodem verrijkt het uitzicht uit de trein met een gevarieerde berm en een breed palet aan bloemen. En niet te vergeten: deze blije bokken.